Over Juniper

Over mezelf

Mijn naam waarmee ik door dit leven mag is Eulaerts Sabine, ben geboren op 20 april 1972, gehuwd en moeder van 3 prachtkinderen.

Al van kleins af was ik gefascineerd door de natuur, de planten, dieren en het leven zelf. Ik stelde me vragen over het bestaan, het leven, waar andere mensen in mijn omgeving niet bij stil stonden. Ik kon geboeid naar verhalen van leeftijdsgenoten en volwassenen luisteren. Ik had altijd een enorme drang om iedereen te helpen en raad te geven. Ik kwam uit een zelfstandig gezin van twee hardwerkende mensen en het werd me al vlug duidelijk; ik wou later ook mijn eigen zaak hebben.

Toen op mijn dertiende mijn grootvader stierf, mijn allerbeste maatje, had ik voor het eerst een bijzonder mooie ervaring in het spirituele. De nacht dat hij terug naar “Huis” mocht is hij (zijn ziel) persoonlijk afscheid komen nemen in een droom (visioen). Het was een heel mooie maar zeer intense ervaring. Het was ook wel een beetje angstaanjagend, een blik in het onbekende. Nadien kwam ik tot de ontdekking dat niet iedereen in mijn omgeving deze ervaringen beleefde of laat staan “verstond”. Ik voelde me soms heel alleen, verdrietig en onbegrepen. Toch ging ik inzien en voelen dat telkens ik voor een moeilijk moment stond, er onverwachts vanuit het niets toch hulp kwam.

Stilaan begon mijn groei.  Ik voelde dingen die andere mensen niet voelde, ik zag dingen die andere mensen niet zagen. Naar mijn puberteit toe had ik het niet makkelijk. Ik was helemaal niet zoals de anderen, ik leerde mijn gevoelens naar de achtergrond te schuiven wat me aardig lukte.

Op mijn zestiende leerde ik een jongen kennen waarmee ik enkele jaren nadien zou trouwen en waarmee ik mijn eerste zoon zou krijgen.

Bij de geboorte van Jorn kwam alles wat ik jaren had weggeduwd als in een stroomversnelling terug naar boven. Toen ik hem voor het eerst in mijn armen hield, had ik een enorm gevoel van “Herkenning”. Ik begon me vragen te stellen maar directe antwoorden kreeg ik toen nog niet. We hadden vanaf het eerste moment een enorm sterke band die met de jaren nog heel veel duidelijkheid zou brengen naar de “Herkenning” vanuit vorige levens.

Met mijn eerste partner heb ik mooie maar soms ook minder makkelijke levenslessen gehad en na enkele jaren was het pad dat we samen hadden afgelegd toe aan afscheid nemen en elkaar terug de vrijheid te bieden.

In die periode leerde ik mijn zielsverwant kennen, die nadien ook mijn huidige man zou worden. Het was alsof we elkaar al eerder hadden gezien nogmaals die “Herkenning”. Vanwaar kwam alweer dat gevoel?

Van in het begin kon ik mezelf zijn in onze relatie en al snel kwamen weer de dingen en gevoelens die ik had weggestopt in een razendsnel tempo naar boven. Ik ging op zoek en ging cursussen volgen: Spirituele ontwikkeling, Bloesemtherapie, kaarten, Coaching, enz.

Het was een thuiskomen.   Ik leerde mezelf terug kennen en die kleine mooie ziel mocht terug groeien en voorzichtig naar buiten komen.

Al snel werd ik zwanger van mijn tweede zoon.  Het was al gauw duidelijk dat deze ziel ook niet gekozen had voor een makkelijke weg. Het was een moeilijke zwangerschap en op 29 weken werd ik in spoed opgenomen omdat ze vreesde voor zijn en mijn leven.

Zeven bange weken hebben we doorstaan maar wel zeven weken van gigantische groei, inzichten, loslaten en weer durven geloven.

Als bij wonder mochten we op Kerstdag totaal onverwacht en 4 weken te vroeg onze gezonde zoon “Ilias” verwelkomen.

Mijn zoektocht ging door, toen onze zoon 3 maanden oud was werden we terug van onze roze wolk gehaald, ons gezin werd opnieuw geconfronteerd met weer in liefde durven over te geven. Mijn man werd in spoed opgenomen en ook zijn leven hing aan een zijden draadje. Met hulp en inzichten van hierboven kwam alles wonderwel in orde.

Mijn leventje ging verder, gaan werken, zorgen voor en doorgaan met af en toe de nodige ups en downs.

Na 2 jaar besloot er een derde zieltje, vanuit het licht om hier bij ons haar levenslessen te komen leren. Ik werd zwanger, weer geen makkelijke zwangerschap, maar als cadeau de geboorte van ons prachtig dochtertje “Anouk”. Ons gezinnetje was compleet en het leven ging zijn gewone gangetje maar toch had ik soms een gevoel van gemis. In die periode kwam ook dikwijls een heel klein stemmetje naar boven van, “waar is jouw droom naartoe van een eigen winkel, een eigen zaak”. Ik duwde het maar weg, ik had een goede baan en een gezin dus we deden maar verder.

Tot mijn dochtertje van 5 maanden toen, daar even anders over besliste. Ze had een hele zware en moeilijke levensles mee naar de aarde gebracht, voor haar zelf maar ook voor het hele gezin.

Op Pinkstermaandag 2006 wou haar zieltje de terugkeer naar “Huis”  maken. Op een gegeven moment voelde ik dat er iets niet klopte en mijn begeleiding vanuit het licht heeft me toen heel sterk geholpen. Ik vond haar als bijna levensloos in haar wiegje en als in een reflex greep ik haar vast. Wat er toen allemaal verder gebeurde was als in een roes, maar wat ik wel heel sterk voelde was, dat we niet alleen waren. We hadden allebei een hele groep van lichtwezens en helpers om ons heen. Weer als bij wonder kreeg ik ze terug.  Hierboven hadden ze haar ook teruggestuurd want ze heeft hier op de aarde nog vele levenslessen af te werken samen met ons.

Nadien is het alsof alles in een stroomversnelling ging.  Ik moest naar mezelf gaan luisteren, mezelf in vraag stellen, wat moest ik inzien? In de weken die volgden, kwamen er hele sterke en mooie inzichten en ook mensen op mijn pad.

In oktober 2006 kreeg ik de kracht om mijn werk op te zeggen.  Ik werd zo gestuurd, ik zou en wou een winkeltje beginnen. En alles begon zich heel duidelijk te manifesteren.  Ik droomde, verlangde en “IK KREEG”. Twee maanden later in december, werd “Juniper” geboren, mijn eigen winkeltje. Een stekje om mensen te ontmoeten in de zoektocht naar zichzelf. Een plekje om met gelijkgestemde zielen samen te komen en ervaringen te kunnen en mogen delen.

Graag wil ik even meewandelen en ervaringen delen met mensen, kinderen, … die op weg zijn naar zichzelf, hun zieledoel leren begrijpen en VOORal durven te “Herkennen” en de kracht te vinden deze te volgen.

Het is mooi en het getuigt van enorme kracht om jezelf terug te vinden ook al is het pad niet altijd even effen.

Lieve zielen “Wees welkom”!!!!

Ik dank vooral de mensen om me heen die me nog steeds helpen en geholpen hebben naar de weg op zoek naar mezelf om naar mezelf te luisteren en mezelf ook in vraag te durven stellen.

En nog eens bedankt lieve sterke (zielen) dochter, zonen en echtgenoot om me hierin een enorme duw te hebben gegeven.

Lichtvolle knuffel

Een dankbare ziel!

Sabine